اعلامیه شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
خجسته باد اول ماه مه، روز اتحاد و همبستگی جهانی کارگران
در آستانه اول ماه مه، روز همبستگی و رزم مشترک کارگران جهان قرار داریم. روزی که کارگران، در صفوفی متحد، فارغ از هرگونه نژاد و رنگ و پوست و مذهب و ملیت، متحد و یکپارچه علیه ستمگرانِ استثمارگر و سرکوبگران نظام سرمایه‌داری در گستره‌ای جهانی رژه می‌روند و سرود انترناسیونال را آواز می‌دهند.
امسال، در شرایطی به پیشواز اول ماه مه می‌رویم که جهان سرمایه‌داری با بحران‌های عدیده‌ای دست‌به‌گریبان است. جنگ و ناامنی جهان را فراگرفته است. شکاف طبقاتی روز بروز عمیق‌تر، شدت استثمار فزون‌تر و ارزش نیروی کار نسبت به گذشته کاهش بیشتری یافته است. سرمایه‌داری جهانی برای برون‌رفت از بحران‌های ذاتی خود، علاوه بر تشدید استثمار، جنگ و ناامنی را نیز بر کارگران و زحمتکشان جهان تحمیل می‌کند. تداوم ویرانگر جنگ روسیه و اوکراین و تبعات اقتصادی این جنگ ارتجاعی، هم‌اینک نه‌فقط بر سر کارگران و توده‌های زحمتکش روسیه و اوکراین آوار شده است، بلکه به‌تدریج تأثیرات مخرب خود را بر زندگی کارگران و شهروندان اروپایی نیز گذاشته است.
در کنار تجاوز نظامی روسیه به اوکراین، یورش نیروهای اسلامی و ارتجاعی حماس به اسرائیل بهانه‌ای برای ارتش متجاوز و رژیم دست راستی و اشغالگر اسرائیل شد تا مردم بی‌دفاع فلسطین را از زمین و دریا و هوا به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن کشتار کند. تداوم این جنگ شش‌ماهه و احتمال کشیده شدن آن به منطقه هم‌اینک همانند کابوسی نه‌فقط کل خاورمیانه را تهدید می‌کند، بلکه با ماجراجویی موشکی جمهوری اسلامی کابوس ویرانگر این درگیری‌ها بر زندگی و روند مبارزات کارگران و توده‌های زحمتکش ایران نیز سایه افکنده است.
بااین‌همه و به‌رغم اینکه جنگ‌افروزی و ناامنی‌هایی که جهان سرمایه‌داری برای سود بری بیشتر به کارگران کشورهای پیشرفته سرمایه‌داری تحمیل کرده است، اما در بسیاری از کشورهای جهان کارگران برای جلوگیری از تهاجم بیشتر طبقه سرمایه‌دار و دستیابی طبقه کارگر به یک زندگی بهتر با اعتصاب و اعتراضات خیابانی در مقابل استثمارگران صف‌آرایی کرده‌اند.
در ایران نیز طبقه کارگر برای دستیابی به مطالبات بر حق خود، سالی پر از اعتراض و اعتصاب و مبارزه را علیه طبقه سرمایه‌دار و دولت حامی منافع آنان پشت سر گذاشته است. اکنون در آستانه اول ماه مه در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می‌رویم که رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی در بحران‌های عمیق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی غوطه‌ور‌است. بحران‌هایی که بر گلوی رژیم چنگ انداخته و راه استمرار و برون‌رفت طبقه حاکم از وضعیت موجود را به‌کلی بسته است. وضعیتی بحرانی و انقلابی که پایان دادن به آن تنها در گرو گسترش و تعمیق مبارزات کارگران و توده‌های مردم ایران در برپایی یک انقلاب اجتماعی است.
طی سال‌های گذشته، مبارزات کارگران از آن‌چنان رشدی برخوردار بوده است که اینک می‌توان انتظار داشت تا طبقه کارگر ایران دوشادوش کارگران جهان، اول ماه مه را به‌روز رزم مشترک و گسترش اعتراض و اعتصاب علیه سیاست‌های ضد کارگری جمهوری اسلامی و نظم طبقاتی موجود تبدیل کنند. خصوصاً در این وضعیت بحرانی که جمهوری اسلامی نان را از سفره کارگران ربوده، امنیت شغلی را از آنان گرفته، و بیکاری و فقر و نداری را در گستره‌ای وسیع بر کارگران و توده‌های زحمتکش تحمیل کرده است، ازاین‌رو، جا دارد تا کارگران ایران مبارزات خود را با اتحاد و همبستگی سراسری در گستره‌ای وسیع‌تر از پیش در مقابل ستمگران و استثمارگران حاکم بر ایران صف‌آرایی کنند.
چرا که اول ماه مه – روز رزم جهانی کارگر- فرصتی است تا کارگران ایران با تجربه برگرفته از پس یک قرن مبارزه و ایستادگی در مقابل سرمایه‌داران و نیز تجربه برگرفته از مبارزات تاکنونی خود، در این مرحله از تاریخ مبارزاتی توده‌های مردم ایران که بسیار تعیین‌کننده است و عموم توده‌های مردم ایران چشم به مبارزات آنان دوخته‌اند، با نمایش قدرت طبقاتی و همبستگی مبارزاتی، رسالت تاریخی خود را برای انجام وظایف خطیر پیشارو به نمایش بگذارند. کار را تعطیل، مبارزه را تعمیق و با شعارهای مستقل و گام‌های استوار در مسیر تحقق اهداف نهایی خود که همانا سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، تحقق انقلاب اجتماعی و برپایی حاکمیت شورایی کارگران و زحمتکشان است، قدم بردارند.
هرچه گسترده‌تر باد مبارزات کارگران در اول ماه مه، روز جهانی کارگر
سرنگون باد رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
۲۳ آوریل ۲۰۲۴- ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
امضاها: اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتی است، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
نظرات شما