حدود چهار روز پیش، مینیبوس حامل کارگران شیفت صبح دکل ۴۳ فتح با ۱۵ کارگر قراردادی و پیمانی ساعت هفت صبح کارگران را از خوابگاه به محل کار منتقل میکرد. در بین راه کارگران بهطور دستهجمعی شروع میکنند به سردادن شعار”زن، زندگی آزادی”. اما همینکه به محل کار( دکل) میرسند، از اهواز با مسئولین دکل تماس گرفته میشود که مینیبوس همراه کارگران را هرچه سریعتر به اهواز بفرستند و حتی تأکید میشود که تعطیل شدن کار مهم نیست. در اهواز کارگران را بهشدت مورد تهدید و ارعاب و اهانت قرار دادهاند . از کارگران تعهد گرفتهاند و حتی تهدید کردند که دو ماه حقوق کارگران را قطع خواهند کرد. پسازاین تهدیدات و تعهد گرفتن از کارگران، دوباره آنها را به محل کار برگرداندهاند.
در مناطق نفتخیز جنوب و تمام شرکتهای نفت و گاز و پتروشیمی و حفاری، جو امنیتی و پلیسی بیشازپیش تشدید شده است. عوامل رنگارنگ حکومتی شدیداً مراقباند که کارگران را از مسائل و شعارها و رویدادهایی که هرروز در خیابانها و شهرها تکرار میشوند، دور نگاهدارند. اما این کوشش عبثی بیش نیست.
تمام شواهد حاکی از آن است که دولت و عوامل آن در منطقه جنوب از اعتصابات و خیزشها کارگری بهشدت وحشت دارند و چهارچشمی مراقب کارگران پیشرو هستند و در همین رابطه بر اقدامات امنیتی و حفاظتی در نفت افزودهاند. اخیراً بعد از فرودگاه اهواز، تا میدان چهار اسب اهواز شروع کردند به نصب دیوارهای بتنی ۲ متری پیشساخته در اطراف لولهها و خطوط نفت و گاز که کسی به آن نزدیک نشود. این دیوارکشی، احتمالاً تا منطقهی کوپال ادامه داشته باشد.
تمام این حوادث و تشدید سرکوب و حتی حبس و اعمال شکنجههای وحشیانه علیه کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و حفاری، ترس و وحشت رژیم از کارگران و درعینحال اهمیت اعتراض و اعتصاب در صنعت نفت را نشان میدهد. رژیم ارتجاعی و ضد کارگری جمهوری اسلامی خوب میداند که اگر کارگران صنعت نفت وارد اعتصابات سراسری بهخصوص اعتصابات سیاسی سراسری شوند، دیگر کارش تمام است.
زندهباد اعتصابات کارگران صنعت نفت
کار، نان، آزادی- حکومت شورایی
هفده آبان ۱۴۰۱
نظرات شما